Bordeaux et Biarritz

Bordeaux en Biarritz. Twee steden die ik nog nooit had gezien, maar die al jaren op een lijstje stonden. En nu zijn ze afgevinkt, leuk hoor. Gister, zondag, bracht ik de hele middag door in Bordeaux, een erg leuke en sfeervolle stad. Met de grandeur van Parijs – brede boulevards, enorme gebouwen, grote pleinen, overdreven standbeelden – maar dan veel kleiner en overzichtelijker. Ik ging er op de fiets heen, vanaf de camping, door nogal armetierige buitenwijken. Met bosjes en viaducten waar trieste tentjes stonden, het deed me denken aan de beelden van vluchtelingen in Dover, een paar jaar terug. Zielige aanblik en in schril contrast met het 'kamperen' in die joekels van campers van anderhalve ton, waarover je hier struikelt. Maar goed: Bordeaux. Ik reed de stad in via de boulevard langs de Gironde en strandde op de zondagmarkt. Leuk, veel lekkers en overal terrasje rond de kramen. Dus ik zat al snel aan een demi douzaine de huitres, een half dozijn oesters, mét een glaasje witte wijn erbij. Je bent in Frankrijk of niet, ja toch? Zelfs in de late herfst en gewoon lekker buiten, wel met een jas aan.

Daarna fietste ik kriskras door de stad, langs de highlights, waaronder de Place de la Bourse en de beroemde brug over de Gironde, waarmee ik jullie niet verder zal vervelen, anders wordt het net zo'n saaie ANWB-reisgids. 'De koperen klokkentoren, waarvan u een detail ziet rechts boven het vierde gewelf ter linker zijde, direct onder het schip, werd rond 1667 gegoten door benedictijner monniken en weegt nog altijd meer dan 1200 kilo.' Leuker is natuurlijk om dan je fiets ergens te parkeren en te gaan wandelen door de oude binnenstad. Pittoreske straatjes, fraaie huizen, leuke pleintjes en overal terrasjes. Dus daar streek ik zo nu en dan neer. Als late lunch at ik een lekkere Caesar Salad aan het leuke Place du Parlement. Daar bleek ineens m'n telefoon bijna leeg. Wel even spannend, want ik moest nog terugfietsen naar de camping en zonder maps zou ik dat nooit vinden. Dat zijn van die dingen waar je even op moet letten: altijd vertrekken met een volledig opgeladen telefoon, oplader mee in je rugzak… Gelukkig wilde de aardige ober 'm voor me opladen, maar wel binnen achter de bar en ik zat buiten op het terras. Zit je ineens een half uur ZONDER telefoon in je dooie alleentje op een wildvreemd terras. Dan word je dus echt geconfronteerd met je afhankelijkheid van dat apparaat, ook voor je houding als man alleen, zeg maar. Dus even terug naar hoe het vroeger was: wat deed je toen ook alweer? O ja, gewoon mensen kijken, beetje staren ins blaue hinein, beetje niksen. En een heel zelfverzekerd gezicht trekken.

Om een uur of half zeven was ik weer terug op de camping, ook best lekker hoor om een lange avond alleen in m'n campertje te zitten. Beetje lezen, beetje schrijven, beetje eten, o ja, en een lang gesprek voeren met een leuke Engelsman uit Zweden die samen met z'n vrouw aan rotsklimmen deed. Je weet wel, dat je je dan vasthoudt aan de kleinste uitstulpinkjes en toch niet naar beneden klettert. Hij was ook al met pensioen, al zag hij er minstens zo jong uit als ik. Komt natuurlijk van dat klimmen. Zo heb je leuke gesprekken met bijzondere mensen. Dat is zo mooi van reizen in je eentje, je hebt sneller aanspraak dan wanneer je samen op pad bent.

Vannacht regende het. Vanmorgen was ik vroeg wakker. Mediteren, ontbijten, douchen, watertank vol gooien, bus reisklaar maken, niet vergeten de elektriciteitskabel af te koppelen…, wat dus bijna wel gebeurde; hij is 20 meter lang, daarna hoor je pang, denk ik, maar ik zag het op tijd. (Ik moet een briefje op m'n stuur plakken, zei Linda: Gaskraan dicht? Elektriciteitssnoer afgekoppeld? Goed idee, Lin!) De routine moet nog een beetje inslijten.

Om een uur of negen vertrok ik, reisdoel Biarritz. Over de tolweg een kleine 200 km, zonder tol 260. Ik koos voor het laatste want de tol voor de bus is duur en van de tolweg af is veel leuker. En ik heb bovendien alle tijd van de wereld. Ik reed hele stukken over kleine wegen, midden door het Parc Natural Regional des Landes et Gascoigne. Mooi hoor, met veel bos, leuke dorpjes, ontelbare herfstkleuren én de gendarmerie! Werd ik toch ineens staande gehouden door de politie. Votre papiers, monsieur! Maar het bleek een hele aardige oom agent die vroeg of ik soms op vakantie was en waar de reis naartoe ging. Naar Biarritz en San Sebastian en Bilbao! Ah, dan moest ik zeker ook naar Santander, want daar was hij dit weekend nog geweest. Waarom vertelde hij verder niet, want hij moest ineens druk met die papiers in de weer. En ik moest eerst met m'n voorwielen een soort weegschaal oprijden en daarna met m'n achterwielen. Ik heb verder niks verteld over alle drugs aan boord en blijkbaar woog ik niet te veel en niet te weinig, want ineens vond hij het wel best en mocht ik doorrijden. Merci monsieur, bonne route! Rare jongens, die Fransen. Ik moest ineens denken aan dat ik ooit met Oes werd aangehouden ergens jaren tachtig. Bij een kleine grensovergang tussen België en Frankrijk door twee oom agenten die rechtstreeks waren weggelopen uit de films van Louis de Funès. Met van die petten met enorme kleppen. Beetje sullige types ook. Wij rookten nog en hadden bálen Drum en Rizzlavloeitjes mee op reis, dus die agenten dachten: la Hollande, shag, vloeitjes… un et un c'est deux: die hebben ook hasj aan boord. Dus die hele auto werd omgekeerd. Een van de twee stak zelfs z'n grote neus in de auto-asbak. Maar we hadden niks bij ons, alleen maar shag, dus na een half uur mochten we door. De twee flics bleven met beteuterde gezichten achter. We hebben verschrikkelijk gelachen. Maar dat terzijde.

Afijn, ik mocht dus door en zo geraakte ik rond de klok van half twee in Biarritz. Ik parkeerde de bus in de oude haven op een P, keek rond, keek eens naar boven, zag dat de zon doorbrak én ontdekte een prachtig dakterras boven een restaurant, met zicht op zee. Dus ik naar boven, tafeltje in de zon. Op een briefje een driegangenlunchmenu voor 21 euro. Doet u mij dat maar, met een glaasje witte wijn erbij, oui, merci. En toen heb ik toch lekker zitten eten! Het was gewoon Bij Jef, maar dan in Biarritz en met een belachelijke prijs-qualité-verhouding. Een cadeautje.

Daarna nog even door het centrum gedwaald, erg mooie stad, nou ja, stadje, het is maar klein. Het was in vorige eeuwen een beroemde badplaats waar de jetset vertoefde. Napoleon kwam er graag, Maria de Bourbon, Victor Hugo. En nu ik… En het is al sinds de jaren 50 van de vorige eeuw een echte surfhotspot. Het stikte er inderdaad van de surfers, in zee, op de terrassen en in busjes langs de boulevard. Jet gaat er surfen eind december, dat gaat ze leuk vinden.

Na een rondje wandelen door de stad heb ik een camperplaats opgezocht. De camping van Biarritz is nu dicht, dus ben ik aangewezen op deze wat armoedige kampeer- annex parkeerplaats, voor 12 euro per nacht, met stroom en water. Nou ja, prima, ik zit toch binnen. Nadat ik m'n camper had geïnstalleerd ben ik nog even terug gefietst naar de stad. Erg mooie luchten boven zee. Leuk, fijn, goeie plek om te zijn.