Naar het koude zuiden…

7 november 2021

Goedemorgen, deze zondagmorgen, vanuit een grijs-overgoten Bordeaux! Koffie, croissantje, dat heb ik verdiend vind ik zelf want ik heb zojuist al 6 km hardgelopen in het park hier achter de camping. Dat heb ik me voorgenomen, vaak lopen, fietsen, rennen, want ik kan de verleidingen van de mediterrane keuken natuurlijk niet weerstaan. Verheug me bijvoorbeeld al enormement op de pinxtos, de tapas van noord-Spanje. Dus om te voorkomen dat ik straks met 120 kg Harry weer terug op Texel aanbeland, moet er veel bewogen worden.

Je denkt, ik ga lekker naar het zonnige zuiden, de Hollandsche kou ontvluchten, maar nee hoor. Nou ja, zonnig was het gister wel, stralend blauw zelfs, maar het is 's nachts heel koud! Gisternacht op de camping in Dourdan vroor het zelfs! Veel gekker moet het natuurlijk niet worden. Dus moest ik 's morgens krabben. Omdat ik de camper in Málaga ga stallen – waar Lin en ik 'm in februari weer oppikken en dan verder reizen, althans, dat is het plan – heb ik gelukkig twee dekbedden mee. Daar lag ik die eerste nacht onder. En zo werd het toch nog enigszins behaaglijk. Al was het 's morgens net alsof ik in bed lag te roken. Dat wordt nog wat, op de bergplateaus van midden-Spanje! Ik vind het ook wel wat hebben hoor, de kou trotseren. Die ouwe bus in natuurlijk volstrekt ongeïsoleerd. Ik sprak hier gister op de camping m'n overbuurman, een ouwe Zweed met een cowboyhoed. Die vertelde dat zijn grote witte camper - KNAUS Scandinavian Selection! – is uitgerust met een warmwatersysteem RONDOM om de boel warm te houden. Daar zit ik dan, met m'n elektrische Inventumkacheltje (Inventúm, veilig en vertrouwd, Inventúm!). Toen Linda en ik dit voorjaar in Nederland kampeerden – sneeuw met Pasen!, ook al – hadden we ook dat kacheltje mee. Maar dat trekt nogal wat stroom, dus sloeg op die groene staatsbosbeheercamping (niks gewend die groene jongens) steeds de aardlek eruit. Maar hier niet. Hier zijn ze ingesteld op die witte stroomslurpers. Dus kan ook mijn kacheltje hier heerlijk loeien.

Ik zit dus bij Bordeaux, een camping 7 km van het stadscentrum. Ik reed er gister weer heel relaxed naartoe, 550 km over zonovergoten snelwegen. Gelardeerd met de fraaiste herfstkleuren, dan is zelfs een Franse tolweg mooi. Onderweg even van de snelweg af om te tanken bij de Leclerc, dat scheelt 30 tot 40 cent per liter diesel. En dan zie je ook nog wat van het Franse land. Gelijk ook even naar de bakker, waar ik in een lange zaterdagse rij belandde, voor een sandwich en een galette au framboises. En allemaal met mondkapjes op. Ik vergeet het steeds, al weer helemaal ontwend. Votre masque monsieur!, zegt zo'n dame dan heel streng Frans. Oui, oui, oui, oulalah... In Holland moeten ze per vandaag ook weer op, las ik. Stomme dingen. Weer maanden met een beslagen bril door de supermarkt.

Had ik dus voor m'n vertrek m'n mountainbike helemaal laten nakijken en van nieuwe banden laten voorzien, had ik op de middag voor vertrek al een gebroken ketting (die gelukkig snel nog kon worden gerepareerd) en ontdekte ik gister dat ik een lekke voorband had. Niet eens op gefietst… Dus ben ik na aankomst hier direct op zoek gegaan naar een fietsenmaker (lang leve google maps). En nu heb ik een nieuwe binnenband en kan ik straks op de fiets Bordeaux gaan verkennen. Zin in!